Με τα συχνά οικογενειακά γεύματα, τα παιδιά, έχουν την δυνατότητα να κατανοήσουν
καλύτερα την αξία του σπιτικού φαγητού, επειδή και ποιοτικά είναι πολύ ανώτερα, αφού η μητέρα που το έχει φτιάξει ξέρει τα υλικά που έχει χρησιμοποιήσει, αλλά
κυρίως γιατί είναι μαγειρεμένο με πολύ αγάπη.
Είναι καλό να θυμόμαστε πως δεν πρέπει να πιέζουμε τα παιδιά να φάνε όλο το φαγητό τους. Τα παιδιά
ξέρουν πολύ καλά, σχεδόν πάντα, πότε χορταίνουν και σταματούν.
Έχουμε πάντα κατά νου ότι το φαγητό δεν είναι ούτε επιβράβευση ούτε
τιμωρία.
Καλό είναι το γεύμα να είναι ίδιο για όλους, αφενός γιατί από πρακτικής
πλευράς δεν είναι εύκολο να έχουμε διαφορετικά φαγητά , αφετέρου με αυτό τον
τρόπο τα παιδιά καταλαβαίνουν την αξία του γεύματος, μιας και για την
προετοιμασία του έχει αφιερωθεί  χρόνος και χρήμα. Μη ξεχνάτε ότι έχει υπολογιστεί ότι μπορεί να χρειαστεί
να σερβιριστεί 10-15 φορές το ίδιο φαγητό για να μπει στη διαδικασία το παιδί
που βρίσκεται σε μικρή ηλικία να δοκιμάσει.
Τα συχνά οικογενειακά γεύματα μπορούν να βοηθήσουν να μειωθεί ο κίνδυνος
παχυσαρκίας, αλλά και οι διατροφικές διαταραχές, καθώς, όταν η οικογένεια τρώει
μαζί, οι γονείς έχουν την ευκαιρία να «ελέγχουν» τι και πόσο τρώνε τα παιδιά
τους, βοηθώντας τους να οι υιοθετήσουν υγιεινές και ισορροπημένες διατροφικές
συνήθειες κυρίως  με τον
παραδειγματισμό.
Σύμφωνα, μάλιστα, με έρευνες:
●  Παιδιά που
δειπνούν με την οικογένειά τους τις περισσότερες ημέρες της εβδομάδας, έχουν
15% λιγότερες πιθανότητες να γίνουν υπέρβαρα.
● Παιδιά και έφηβοι που δειπνούν με τις οικογένειές τους, καταναλώνουν
σπανιότερα τρόφιμα πλούσια σε θερμίδες, λιπαρά και ζάχαρη.
● Παιδιά που τρώνε οικογενειακά σχεδόν όλες τις ημέρες της εβδομάδας, έχουν 45%
περισσότερες πιθανότητες να προσεγγίσουν τις συστάσεις του Παγκόσμιου
Οργανισμού Υγείας για κατανάλωση 400 γρ. φρούτων και λαχανικών ημερησίως. Τα
αποτελέσματα αυτά επιβεβαιώνει και έρευνα από το Πανεπιστήμιο της Μινεσότα,
σύμφωνα με την οποία τα παιδιά αυτά καταναλώνουν μία επιπλέον μερίδα φρούτων
και λαχανικών ημερησίως. Επιπλέον, τρώνε λιγότερο συχνά τηγανητά φαγητά, καθώς
και κορεσμένα και trans
λιπαρά.
Όσον αφορά το ψυχολογικό κομμάτι στα οικογενειακά τραπέζια:
Περνάμε χρόνο με τους δικούς μας και τους δείχνουμε ότι είναι προτεραιότητα
μας.
Βιώνουμε την αίσθηση της ασφάλειας και της σταθερότητας, νιώθοντας ότι
βρισκόμαστε σε ένα περιβάλλον που μπορούμε να μοιραστούμε τόσο τις επιτυχίες
όσο και τις ανησυχίες μας.
Τέλος η ώρα του φαγητού είναι μια ευχάριστη ώρα  Σε καμία περίπτωση δεν είναι η ώρα που η μαμά θα
ενημερώσει τον μπαμπά για τις αταξίες της ημέρας. Δεν «ψέλνουμε» κανέναν πάνω
στο τραπέζι και αποφεύγουμε τις συζητήσεις που προκαλούν ένταση. Είναι
σημαντικό να μην συνδέσουν τα παιδιά την ώρα του φαγητού με «ώρα κηρύγματος»,
«γκρίνιας», «ενδοοικογενειακής φαγωμάρας» κλπ.
Βασιλική Μιχαλάκη (επισκέπτρια υγείας –
διατροφολόγος)