Το θέμα της προ-χτεσινής συζήτησης ήταν πολύ ενδιαφέρον, όπως αντιλαμβάνεστε, αφού οι περισσότεροι μπερδεύουμε την τιμωρία με τις συνέπειες. Σύμφωνα λοιπόν με όσα ακούσαμε, η τιμωρία :
1) ενέχει εκδικητικά στοιχεία, π.χ. δεν ακούς, τώρα θα σου δείξω εγώ
2) κατά κανόνα δεν έχει άμεση σχέση με το παράπτωμα/ανυπακοή, π.χ. αν δεν μαζέψεις δεν θα δεις τηλεόραση το βράδυ.
3) τίθεται αρνητικά, π.χ δεν μαζεύεις, δεν θα ..

Αντίθετα οι συνέπειες είναι φυσικά επακόλουθα από παραβίαση κανόνων, που μπορούμε να ορίσουμε με τα παιδιά μας και να τους συμφωνήσουμε. Κρατάμε βέβαια κατά νου ότι οι κανόνες δεν πρέπει να είναι κατεβατά, 5-6 για αρχή μάλλον είναι ότι πρέπει. Π.χ.. συμφωνούμε ότι ο καθένας κάνει τις δουλειές του πριν διασκεδάσει, άρα και το παιδί μπορεί να μαζέψει το δωμάτιό του πριν βγει βόλτα. Άλλως καθόμαστε ωραιότατα σπίτι, χωρίς πάθος και μένος. (Αν υπάρχει αδερφάκι, δεν ορίζουμε τέτοιες συνέπειες…)
Και, βοηθάει πάντα να γνωστοποιούμε το πρόγραμμα στα παιδιά μας, π.χ. θα φύγουμε σε 15′ κ.ο.κ.
Και, ας μην περιμένουμε να φτάσουμε στο ζενίθ του θυμού μας για να δράσουμε.
Και βέβαια, όλοι τιμωρήσαμε κάποιες φορές τα παιδιά μας εν ώρα βρασμού, αλλά άνθρωποι είμαστε, λάθη γίνονται.
Όμως: Ποτέ δεν είναι αργά να αλλάξουμε κάποιες συμπεριφορές μας ή αντιδράσεις μας.
Γερνάμε διδασκόμενοι!

Επόμενο θέμα: παιδιά και ασφάλεια, πώς συζητάμε με τα παιδιά μας για αγνώστους που μπορεί να τα πλησιάσουν.
Θα σας ειδοποιήσουμε για την ημερομηνία.

Καλό απόγευμα.